COOKIES ΦΙΣΤΙΚΟΒΟΥΤΥΡΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΥΠΑ PIKE PLACE

Έχουμε συνηθίσει να πίνουμε 2-3 καφέδες μηχανικά μέσα στη μέρα. Τον πρώτο για να ανοίξει το μάτι, τον δεύτερο για να τονωθούμε και να συνεχίσουμε τη δουλειά και 1-2 ακόμα στο δρόμο, επειδή απλά διψάμε ή κρυώνουμε, και όσο πίνουμε όλους αυτούς τους καφέδες, συνήθως, μιλάμε στο τηλέφωνο, ντύνουμε παιδιά, πλένουμε πιάτα, γράφουμε κείμενα (καλή ώρα), οπότε οι άλλες ασχολίες μάς αποσπούν την προσοχή και δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στη γεύση και το άρωμα αυτού του καφέ, δεν πολυσκεφτόμαστε τι πίνουμε, ξέρουμε απλά ότι θέλουμε να το πιούμε.

Παλαιότερα, έπινα πάνω από 3 φλιτζάνια τη μέρα. Τώρα το έχω περιορίσει στα 2 και καλά. Τον αγαπώ πολύ τον καφέ, δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν, αλλά από τότε που τον μείωσα, άρχισα να τον απολαμβάνω περισσότερο. Τον πρώτο καφέ τον φτιάχνω στα τυφλά, δε μπορώ να κάνω τίποτα αν δεν πιω τις 2 πρώτες γουλιές. Πρώτα τον μυρίζω, λατρεύω αυτήν τη στιγμή που μυρίζω τον πρώτο καφέ της ημέρας. Ο δεύτερος μπορεί να είναι εκτός σπιτιού, κατά τις 12 ή μετά το φαγητό. Αλλά είτε φτιάξω σπίτι τον καφέ μου είτε τον πιω εκτός, δεν θα είναι ποτέ ένας τυχαίος, δεν θα είναι προϊόν σουπερμάρκετ, δεν θα είναι μπαγιάτικος, δεν θα είναι ο νερωμένος φρέντο της γειτονιάς και σίγουρα δεν έχει ποτέ γάλα και ζάχαρη. ο καφές μου είναι πάντα προσεγμένος, φρεσκοαλεσμένος, σκέτος και από χέρια που εμπιστεύομαι. 

                              

Για να μην μακρηγορώ, ο καφές μου είναι σχεδόν πάντα Starbucks και όσοι με ακολουθούν, το ξέρουν καλά αυτό. Αν αγαπάς τον καφέ, αν τον έχεις ανάγκη, αν νιώθεις ότι σου κάνει καλό, επίλεξε έναν πραγματικά καλό καφέ, αφιέρωσέ του λίγα δευτερόλεπτα, μύρισέ τον, ψάξε τα συναισθήματα που σου δημιουργεί όταν ακουμπάει ουρανίσκο και ποτέ, μα ποτέ, μην διαλέγεις έναν κακό καφέ απλά και μόνο για να πεις ότι ήπιες καφέ. Αν βάζεις ζάχαρη και γάλα, θα σε συμβούλευα να τα κόψεις σιγά-σιγά και δεν θα το μετανιώσεις, στο λέει αυτό μια τρελή γλυκατζού, που δε ζει χωρίς καθημερινό γλυκό, αλλά οι πραγματικές ιδιότητες του καφέ χάνονται με τα παρελκόμενα.

Πριν λίγες μέρες, μαζευτήκαμε μερικοί συνάδελφοι σε ένα κατάστημα Starbucks και ακούσαμε τον barista και coffee master Παναγιώτη να μας μιλάει για τις διάφορες ποικιλίες καφέ που διατίθενται, για την προέλευση, τις ιδιότητες, αλλά και τους συνδυασμούς τους με γλυκά και αλμυρά σνακς. Όπως το κρασί, έτσι και ο κάθε καφές αναδεικνύεται περισσότερο, όταν συνοδεύεται από συγκεκριμένες γεύσεις. Τα ίδια τα χαρακτηριστικά του καφέ σε κατευθύνουν για τους συνδυασμούς και, αν δώσεις λίγο χρόνο σε κάποιες γευστικές δοκιμές, αμέσως θα καταλάβεις ότι πράγματι υπάρχουν σωστοί και λιγότερο σωστοί συνδυασμοί, για να μην πω λάθος, επειδή αφήνω το περιθώριο της υποκειμενικότητας και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

                                     

                                      Το τατουάζ του Παναγιώτη δείχνει τη χημική αντίδραση του καφέ

Σε μια σειρά από κείμενα και social posts θα σας παρουσιάσω μερικές αγαπημένες μου ποικιλίες Starbucks και αντίστοιχες γευστικές προτάσεις που τις συμπληρώνουν, ώστε να ξέρετε τι είναι προτιμότερο να σερβίρετε σε φίλους στο σπίτι, αν θέλετε να τους καταπλήξετε. Σε αυτή τη δουλειά, που είναι τρόπος ζωής, έχω μάθει ότι η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά και ότι ένας σωστός γευστικός συνδυασμός μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα, γιατί η αίσθηση της γεύσης είναι μια δυνατή αίσθηση, που μας επηρεάζει ψυχολογικά και συναισθηματικά.

Αυτήν την εβδομάδα, θα μοιραστώ μαζί σας τον Pike Place Roast. Αυτό το χαρμάνι διακρίνεται για το πιο απαλό τελείωμα που έχει σε σχέση με τις άλλες ποικιλίες καφέ των Starbucks. Χαρακτηρίζεται από την απαλή του οξύτητα και τις νότες κακάο και καβουρδισμένων καρυδιών. Έχει δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανταποκρίνεται σε μια ευρεία γκάμα προτιμήσεων των καταναλωτών, συμπεριλαμβανομένης της προτίμησης καφέ με κρέμα γάλακτος και ζάχαρη. Αποτελεί εορτασμό της ιστορίας των Starbucks στο Pike Place Market (1οκατάστημα Starbucks σε όλο τον κόσμο) ως μια εγκάρδια πρόποση στους απαιτητικούς πελάτες τους. Συνδυάζεται καλύτερα με σοκολάτα, κανέλα και καρύδια. Αυτά όλα τα έμαθα από τον Παναγιώτη και όταν πήγα σπίτι επεξεργάστηκα τις πληροφορίες και έδωσα λίγο παραπάνω χρόνο σε αυτόν τον καφέ, πίνοντάς τον σκέτο. Έπειτα, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να ξεκινήσω τους γευστικούς συνδυασμούς με ένα μπισκότο, γιατί είναι πραγματικά το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν ακούω ”κάτι για τον καφέ”.

Θέλω ένα μπισκότο, όμως, που να ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Δεν θα βάλω καρύδια μέσα, γιατί – εχμ – δεν τρώω ποτέ ξηρούς καρπούς στα γλυκά, ΠΟΤΕ. Είναι κάτι που πρέπει να μάθεις για μένα, βαρέθηκα πια να στο κρύβω. Κι έχω κουραστεί να δίνω εξηγήσεις για αυτό, το καταλαβαίνω ότι είναι περίεργο, αγαπώ πολύ τους ξηρούς καρπούς, αλλά δε μπορώ να τους μασάω μέσα σε γλυκά, τους τρώω μόνο σκέτους ή μέσα σε αλμυρά. Ωστόσο, το άρωμά τους μέσα στα γλυκά είναι υπέροχο, για μένα! Και ποιο υλικό έχει άρωμα ξηρού καρπού, χωρίς να πρέπει να τον μασήσεις; Το φιστικοβούτυρο/αμυγδαλοβούτυρο και πάει λέγοντας. Στο εμπόριο κυκλοφορεί και κράντσυ εκδοχή, για εκείνους που αγαπούν την αίσθηση του καρπού στο μάσημα. Μπισκότα φιστικοβούτυρου σκέφτηκα και θα μπορούσα να το φτιάξω μόνη μου το βούτυρο, αλλά βαρέθηκα, οπότε πήρα έτοιμο.

Ψάχνοντας μερικά αγαπημένα ξένα blogs, βρήκα μια συνταγή της bakerita.com, που ειδικεύεται στα μπισκότα και κυρίως στις συνταγές paleo και vegan. Διάβασα, λοιπόν, αυτή τη συνταγή της για μπισκότα χωρίς αλεύρι και δεν γινόταν να μην τα δοκιμάσω, γιατί ήταν εξαιρετικά εύκολα, αν και προβληματίστηκα λίγο με την έλλειψη αλεύρου. Κράτησα τη βάση και άλλαξα λίγο τα υλικά. Αντί για αμυγδαλοβούτυρο, χρησιμοποίησα φιστικοβούτυρο, αντί για ζάχαρη καρύδας έβαλα καστανή ζάχαρη και πρόσθεσα και λίγη σκόνη του καφέ Pike Place. Κατά τ’αλλα, έγιναν όλα ακριβώς όπως τα περιγράφει, μέχρι και η ποσότητα βγήκε ακριβώς και οι φωτογραφίες δείχνουν το πραγματικό αποτέλεσμα.

Δηλαδή, ανακάτεψα 250γρ φιστικοβούτυρο με 100γρ καστανή ζάχαρη, λίγη σκόνη καφέ, 1 κουταλάκι γλυκού μαγειρική σόδα, 1 αβγό σε θερμοκρασία δωματίου και 1 σακουλάκι chocolate chips. Και αυτό το μίγμα το άφησα στο ψυγείο για μισή ωρίτσα. Έκανα χοντρά μπαλάκια, τα πάτησα λίγο με το πιρούνι και τα έψησα για μόνο 8 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς. Τα άφησα να κρυώσουν τελείως πάνω στο ταψί, πριν τα δοκιμάσω. Όταν πρωτοβγαίνουν, είναι μαλακά, θέλουν λίγο χρόνο να σφίξουν. Όταν κρυώσουν εντελώς, είναι ακόμα καλύτερα σε υφή και γεύση. Είναι εντυπωσιακό το αποτέλεσμα, ειδικά αν σκεφτείς ότι δεν έβαλες αλεύρι. Μόνο που έχω μια παρατήρηση, σχετικά με το φιστικοβούτυρο που θα χρησιμοποιηθεί. Αυτό που αγόρασα από το σούπερ μάρκετ ήταν αρκετά συμπαγές, σφιχτό, αλλά μου έχει τύχει να πάρω άλλα ελληνικά φιστικοβούτυρα που είναι πολύ πιο υγρά και λαδερά. Το ότι ήταν σφιχτό το συγκεκριμένο, βοήθησε στη σύσταση του μπισκότου, αν ήταν πιο υγρό, δεν ξέρω πώς θα έβγαιναν, οπότε διαλέξτε κι εσείς ένα σφιχτό, όπως του Χαΐτογλου.

                                 

Αυτό το άρωμα του φιστικιού, που έχει και μια υφάλμυρη γεύση, σε συνδυασμό με τη μαύρη σοκολάτα, έκανε τον καφέ μου ακόμα πιο λαχταριστό. Δοκίμασε να δαγκώσεις μια μπουκιά και να πιεις μια γουλιά καφέ, όσο τη μασάς. Πρέπει να νιώσεις μαζί τις 2 γεύσεις, για να δεις αν και πόσο ταιριάζουν. Πρέπει αυτό που τρως να αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του καφέ, όχι να τα καλύπτει.

                                          

Κάτι άλλο που θέλω να ”συζητήσουμε” είναι το θέμα της καφετιέρας. Επειδή υπάρχουν στην αγορά καταπληκτικές καφετιέρες, αλλά κοστίζουν ακριβά και κάποιοι από εμάς λυπόμαστε να δώσουμε τόσα λεφτά για μια ”μηχανική” καθημερινή συνήθεια, καταφεύγουμε πολλές φορές στην κλασική μικρή καφετιέρα του χάρτινου φίλτρου, που όμως καμιά φορά, ειδικά αν δεν είναι πολύ αξιόπιστη μάρκα, κακοποιεί τον καφέ, τον καίει, δεν τον σέβεται. Αν θες μια οικονομική και αξιόπιστη λύση για τον καθημερινό καφέ, αν δεν είσαι από εκείνους που αφήνουν την καφετιέρα γεμάτη 100 ώρες και καίγεται ο καφές και τον πίνουν και λένε ”ααα αυτός είναι καφές!”, δοκίμασε την γαλλική πρέσα, που πωλείται στα Starbucks σε 2 μεγέθη. Όπως σε κάθε καφετιέρα, έτσι κι εδώ πρέπει να βάλεις εμφιαλωμένο ή φιλτραρισμένο νερό, όχι βρύσης, και για κάθε 2 κουταλάκια καφέ αντιστοιχούν 180ml νερού. Βάζεις, λοιπόν τον καφέ στο δοχείο, συμπληρώνεις με βραστό νερό, ανακατεύεις ελαφρά με ξύλινο κουτάλι και κλείνεις το καπάκι. Μετράς 4 λεπτά κι έπειτα βυθίζεις το καπάκι, για να φιλτραριστεί ο καφές. Από εκείνη την ώρα, το ιδανικό είναι να καταναλωθεί ο καφές μέσα σε 20′, για να είναι πιο έντονα το άρωμα και η γεύση του, όπως πρέπει. Αν χρησιμοποιήσεις αυτή τη μέθοδο, πρέπει να ζητήσεις από το μπαρίστα να σου αλέσει το καφέ για γαλλική πρέσα, γιατί είναι διαφορετικό από το άλεσμα για χάρτινο φίλτρο. Καλύτερα να αλέθεις τον καφέ σου αμέσως πριν τη χρήση και ιδανικά πρέπει να φυλάς τον αλεσμένο καφέ στο ειδικό σακουλάκι, μακριά από υγρασία, για 1 εβδομάδα, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι λήγει ο καφές, αν διατηρηθεί περισσότερο. Απλά, αν είσαι μανιακός, θες να απολαμβάνεις τον καφέ σου τέλειο και η τελειότητα έχει κάποιους κανόνες, που ο μπαρίστα οφείλει να σου κάνει γνωστούς.

Κάποιοι φίλοι στο ινσταγκραμ μού είπαν ότι αυτή η πρέσα αφήνει κατακάθι στο φλιτζάνι, εγώ ακολούθησα τους παραπάνω κανόνες και έμεινε ελάχιστο, χωρίς να με ενοχλεί. Φαντάζομαι ότι με το χάρτινο φίλτρο το φιλτράρισμα είναι πιο άρτιο, αλλά με αυτόν τον τρόπο νιώθω ότι διατηρούνται πιο έντονα τα χαρακτηριστικά του καφέ. Απλά δεν βγαίνει προς τα έξω το άρωμα που βγαίνει με την κλασική καφετιέρα, όταν πέφτει σταγόνα-σταγόνα στην κανάτα, κάνοντας το χαρακτηριστικό ”γρουγρουγρου”. Τέλος, να τονίσω ότι κάθε καφέ Starbucks μπορείς να τον αλέσεις και για εσπρεσσιέρα, όχι μόνο για γαλλικό καφέ.

Όποια καφετιέρα κι αν επιλέξεις, σημασία έχει να διαλέξεις έναν ποιοτικό καφέ, να τον σεβαστείς στη χρήση και να ξέρεις πώς να τον απολαύσεις, γιατί στην τελική είναι κάτι που μπαίνει στον οργανισμό σου. Και μην ξεχνάς ότι πίσω από κάθε σπουδαίο καφέ κρύβεται ένα καλό μπισκότο!

Πηγή: www.eatingaround.gr